Carpoolen

Voordat het seizoen officieel geopend zou worden in Alkmaar, wilden we natuurlijk wel al van het ijs proeven. Nu Kwintus Nova de deuren heeft gesloten, waren we gedoemd om ons heil elders te zoeken en elders was steevast ver weg. De eerste weken op de baan in Nijmegen en vervolgens Utrecht, Groningen en Assen.

Nijmegen dus eerst. Omdat de dames van onze ploeg allemaal redelijk ver uit elkaar wonen, is het lastig om te carpoolen, maar aangezien de benzine niet helemaal gratis is momenteel, echter wel erg handig. Ik kom uit Zwolle en woon derhalve redelijk centraal in het land en kan linea recta over de A50 bij Zwolle naar Nijmegen. We hadden afgesproken dat we ploeggenote Iris zouden oppikken op een carpoolplaats aan de snelweg bij Vaassen. Iris kwam en stapte in en we togen voor de training naar Nijmegen.
Op de terugweg werd Iris weer afgezet op de carpoolplaats in Vaassen. Tot onze verbazing was er van alles te doen: in diverse auto’s waren mensen met dingen bezig waar de ramen van beslaan en een bebaarde man hees gegeneerd zijn broek op toen hij buiten de auto stond. Wij gierden van het lachen! Waar waren we nu dan toch beland? In al ons goede vertrouwen meenden we op een carpoolplaats te staan, maar niets was minder waar. We lieten Iris overstappen in haar eigen auto en wachtten totdat zij reed, terwijl we grappend bij de andere auto’s naar binnen gluurden.
De week erop wilden we weer naar Nijmegen. Iris, verzorgster Alieke en ik. In tegenstelling tot de vorige keer geen mannelijke passagier mee. We spraken weer af op de carpoolplaats in Vaassen en terwijl we daarheen reden bedachten we ineens dat dat wellicht niet een goed idee was. Even vergeten.
Iris stond er al en ze keek bijzonder raar toen ze bij ons de auto instapte. Ze vertelde dat er naast haar een auto geparkeerd stond. De bestuurder ervan had voortdurend (gedurende ongeveer tien minuten) naar haar zitten gluren. Ze had zich meer dan ongemakkelijk gevoeld. Het resultaat van haar vertellingen was uiteraard dat wij terug gingen gluren. Wat was dat dan voor man? En waarom gluurde hij zo? De man zag er redelijk normaal uit, net als zijn auto. Hij bleef gluren en hij had natuurlijk gauw genoeg in de gaten dat wij een auto vol dames reden. Stom genoeg bleven we terugkijken en de man hield ook contact met ons. Ik gaf wat gas en reed langzaam weg. Ondertussen begon het binnenlicht van de auto van de man te branden. Hij was dus van plan uit te stappen. Maar waarom? In eerste instantie dacht ik aan Iris haar auto.
Niets was minder waar! De man opende zijn deur en duidelijk te zien was dat zijn broek open was en dat hij handelingen verrichte met onder andere zijn rechterhand. Dat wilde hij ons even laten zien!

In eerste instantie gierden we het uit, verbijsterd door de vulgaire en genante actie van de man. Wat een actie! Het spookte de hele rit door ons hoofd en vervulde ons met afschuw. Het was geen traumatische gebeurtenis – daar zijn we wellicht inmiddels oud genoeg voor – maar na de training gingen we niet met liefde terug om Iris weer af te zetten. Ditmaal waren er echter geen andere bezoekers. Tot onze grote opluchting…
Wijze les voor iedereen: niet carpoolen op de carpoolstrook bij afrit Vaassen op de A50!