Onder de douche

Vroeger zijn we al door onze vaders en moeders in bad gestopt, toen we konden staan mochten we onder de frisse stralen van de douche, als we dat durfden. We zijn opgevoed met het idee dat we schoon moeten zijn en blijven.
Na een training of wedstrijd douchen we ons ook. We zijn bezweet en we ruiken daar ook naar. En behalve dat we er lekker fris van raken, is het ook de bedoeling dat we na de inspanning niet koud worden. Er wordt dus kort na de inspanning gedoucht.

Zo ook na iedere wedstrijd. Vaak zijn we zo ver van huis dat we uiteraard niet wachten tot we daar weer terug zijn. We douchen op de ijsbaan zelf, direct na het uitwerken, sommigen direct na de finish, sommigen nadat ze twee uur langs de baan hebben gesjokt.
Ikzelf douche altijd nadat ik heb uitgewerkt. Ik loop af en toe de kleedkamer in om te kijken hoever de dames zijn. Nu weet ik hoeveel tijd het ongeveer kost eer het een beetje rustig is, dus dat schat ik altijd prima in.
Iets wat niet in te schatten is, is de kwaliteit van de douche. Neem nu onze Greenery vierdaagse.
De wedstrijd in Heerenveen was beëindigd. De mannen stonden aan de start en ik had uitgelopen en was gemasseerd, dus het was tijd voor de douche. Er was inmiddels al enige tijd verstreken en er was ruimte zat onder de douche. Ik sta hier vaker onder de waterige straaltjes en heb zo mijn voorkeur. Ik wil de meest linkse douche vanaf de ingang bezien, want daar hoef je niet voortdurend op het knopje te drukken om water te verkrijgen. De middelste twee douches moet je wel de hele tijd vasthouden en bij de meest rechtse douche sta je recht voor de deur van de kleedkamer en aangezien niet iedereen die nauwgezet sluit… Ik sta uiteindelijk gelukkig onder mijn favoriete straaltje en wrijf de shampoo in mijn haar. Ik kijk niet teveel om me heen. Deze douche wordt zeer regelmatig gebruikt, maar ik vraag me af hoe vaak hij schoongemaakt wordt. De vloer zou de straat kunnen zijn en het plastic roostertje boven de afvoerput is grijs van de haren en andere smerigheid. Op mijn tenen loop ik naar mijn handdoek en mijn ondergoed. Als je met beide voeten op de grond komt te staan, kun je voor je gevoel wederom douchen.
Den Haag de volgende dag was niet veel beter. De toiletten bevinden zich in dezelfde ruimte en voor een bezoek daaraan doe je niet je schoenen uit. Integendeel! Die doe je bewust aan! Er is geen wc-bril, het toiletpapier is meestal op en ook hier vraag je je af wanneer de gehele ruimte voor het laatst is gepoetst. De drie douches (op bijna 50 meisjes) zijn afgescheiden door een stenen muurtje waar je met je gladde voeten overheen moet stappen. Op een dag gaat iemand daar ongelooflijk over onderuit. Je wilt niet met je volledige voetzool de vloer betreden waar je handdoekje hangt, om dezelfde redenen als in Heerenveen. De douche zelf was helemaal een mirakel. Ik was niet al te vroeg en er waren vele dames voor mij geweest en in Den Haag ben je er dan nooit zeker van of je nog wel warm water hebt. Ik stond eronder, alleen, en ik had warm water! Heel even. Gelukkig kwam net één van mijn pelotongenoten om gebruik te maken van het toilet. Wat een heerlijke hoeveelheid warm water overspoelde mij toen zij het toilet doortrok! Gauw daarna werd het weer koud en ik keek haar smekend aan toen zij uit het toilet kwam. Of ze alsjeblieft nog een keer door wilde trekken…
De douche in Utrecht was vervolgens aan de beurt. Ook maar drie, maar gelukkig al iets minder dames die daarvan gebruik wilden maken. Een kenner vertelde mij terwijl ik onder het steevast warme water stond, dat deze douche nagenoeg niet gebruikt wordt. En dat was te zien: het water dat andere voor mij hadden weggespoeld had ons sta-oppervlak opgeschoond, maar de randen aan de zijkanten waren zwart van het vuil. Ook daar maar niet langer naar kijken, anders wil je niet meer onder de douche vandaan, bang dat je smerig wordt.
Tot slot een bezoek aan de douche in Alkmaar. Wederom maar drie en pal naast de deur van de kleedkamer en daar komt héél koude lucht door binnen als die weer eens open blijft staan. Ik weet inmiddels dat er boven de douches in Alkmaar altijd spinrag hangt, maar ik heb er gelukkig nog nooit een beestje in gezien. De temperatuur van het water kun je gelukkig zelf regulieren, maar niet alle douchekoppen zijn helemaal in orde: je moet er meestal wel één vasthouden…
In Assen, gisteravond, werd aangegeven dat we konden douchen in het naastgelegen zwembad. De douches in Assen zijn de slechtste allertijden, dus ik vond dat prima. Maar na de wedstrijd kwamen een aantal dames van het zwembad weer terug naar onze kleedkamer: we mochten er nog niet in. Het stikte er van de kleine kinderen en wij mochten pas daarna, rond de klok van acht. Het was net half 8 geweest en een halfuur wachten was niet echt een optie. We besloten toch maar de douches in de kleedkamer te gebruiken en dat blijft een onbegrijpelijke ervaring. Er komt met enorm geweld water uit de sproeier dat alles raakt, behalve jou. Daarbij komt niet alleen water, maar ook wind uit de douchekop. Het is alsof je je in een zware storm bevindt waar water en wind je om de oren vliegen. Je huid doet na een tijdje zeer en de shampoo krijg je nauwelijks uit je haar. Je bent blij dat je er weer onder weg mag…

Voorlopig douchen we even alleen thuis en vervolgens zullen we kijken of de douche wel uit zichzelf warm blijft in Den Haag, na het NK.