De dooi of de gladiolen

geplaatst vrijdag 9 december 2016 om 09:27:01 op Schaatspeloton.nl

Janneke Elzinga (1994) is opgegroeid in het Noord-Brabantse Oosterhout. Haar thuisbaan ligt in Breda, maar de laatste jaren schaatst zij in Nijmegen. Daar is zij nu bezig met haar laatste jaar van de Master Molecular Mechanisms of Disease. Opgevoed als langebaanschaatser, merkte Janneke een aantal jaren terug dat het marathonschaatsen veel beter bij haar past. Dat resulteerde afgelopen voorjaar in promotie naar de Topdivisie. Daar maakt zij dit seizoen haar debuut met het onlangs (zelf) opgerichte team iM FARMING. Als columnist zal zij vooral haar ervaringen als groentje in het peloton met het publiek van Schaatspeloton.nl delen.

Een goede voorbereiding is het halve werk, zal elke wandelaar beamen. Dit houdt in dat hij veel kilometers moet maken, waarbij het wandeltempo wordt afgewisseld. In een colonne van 40.000 man kan hij namelijk niet altijd zijn eigen ritme bepalen. Dit is niets nieuws voor de marathonschaatser, die juist gebruik wil maken van tempowisselingen. Maar weet hij ook hoe te handelen bij blaren? Zelfs getrainde wandelaars lopen immers soms de vellen van hun voeten. Dat heeft dan vaak te maken met versleten schoeisel of wrijving in nieuwe schoenen of sokken. Een schaatser, die midden in het winterseizoen - als het goed is - zijn materiaal op orde heeft, weet wel waar de schoen wringt. Een warm voetenbadje of een voetenmassage lijken me daarentegen geen slecht idee voor optimaal tussentijds herstel. Mocht je alsnog blaren lopen, meld je dan bij een officieel erkende blaarbehandelpost of raadpleeg de site van Het Rode Kruis.

Niet alleen de voeten, maar ook de rest van het lichaam verdient optimale verzorging. In principe eet en drinkt een wandelaar de hele dag door, zowel 's ochtends om 5 uur als uren na de finish. Na de fatale editie van 2006 weten veel wandelaars dat het belangrijk is om goed te blijven drinken bij extreme hitte. Een protocol voor de kou komt eigenlijk nooit aan de orde, maar goede voeding en voldoende vocht is ook voor de schaatser natuurlijk van optimaal belang.

Buiten het lichamelijke aspect, lopen veel wandelaars mentaal tegen de lamp. De tweede dag is voor de meesten het zwaarste. De eerste dag begon als een feest, maar daarna zit de helft er nog niet eens op. Het uitvalspercentage voor en op de tweede dag is dan ook het hoogste. Eenmaal over de helft doet de Zevenheuvelenweg op dag drie de moed in de schoenen zinken.

Tijdens de marathonvierdaagse valt het aantal parcourswisselingen gelukkig mee. Weliswaar zal na Leeuwarden het ijs alleen nog maar tegenvallen en weet je ook niet wat te verwachten onderweg naar de volgende baan. Wees dus voorbereid op verwachte obstakels op het pad (spoor, weg, ijsbaan), maar bekijk vervolgens per dag hoe het loopt en hoe je je voelt.
Pas op de vierde dag weet de wandelaar weer waarom hij eraan was begonnen. Dan wordt hij door duizenden mensen en gladiolen onthaald op de Via Gladiola en mag hij na de finish het kruisje opspelden. Misschien is het een goed idee om aan het einde van de laatste marathon een beloning klaar te zetten.

Ten slotte een belangrijke voetnoot: "You'll never walk alone." Waar de Nijmeegse Vierdaagse vooral een feest is met elkaar, blijft de marathonvierdaagse een keiharde wedstrijd. Je doet het echter niet alleen en houd het daarom gezellig. Zo loop je elkaar, en ook jezelf, niet voor de voeten.

Alle Columns van Janneke Elzinga:

Warning: Undefined variable $overzicht in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/script/columnistenbanner.php on line 4