Warning: Undefined variable $overzicht in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/script/columnistenbanner.php on line 4

Slecht weerbericht

geplaatst vrijdag 10 februari 2017 om 10:01:59 op Schaatspeloton.nl

Guus Heijnen (1984) is sportfilosoof en als buiten-promovendus verbonden aan de Vrije Universiteit Brussel. In zijn filosofische onderzoek richt hij zich op de vraag naar de betekenis van sport in een belevenismaatschappij en is hij als adviseur/expert betrokken bij verschillende organisaties zoals NOC*NSF en Kenniscentrum sport. Hij groeide op in Drenthe maar verhuisde in 2003 naar Amsterdam en studeerde daar Sportmarketing en Wijsbegeerte. Tot vorig jaar was hij op het actief als landelijk inline skater en schaatser in het 6-Banentoernooi. Als teambaas van Team Port of Amsterdam/SKITS en Team Naturalicious heeft hij als motivatie om de ruim dertig schaatsers die onder de stichting vallen zo goed mogelijk te faciliteren in hun ontwikkeling als marathonschaatser. In zijn columns hoopt Guus de verwondering over de marathonsport te prikkelen. Dat kan bijvoorbeeld met een kritisch commentaar als aanleiding, maar ook door een diep ontzag voor de prestaties van rijders of een dringende vraag aan een bepaalde groep. Hij gebruikt daarin verschillende perspectieven; schaatser, teambaas, filosoof.

De meningen in de zaal zijn na de officiële mededeling verdeeld. Niet dat het uitmaakt overigens, het betreft hier geen democratisch besluit maar een mededeling.

Ik sta aan de zijkant tegen het raam en aanschouw het geheel. Eerst is er nog wat onvrede maar nadat we de weersvoorspelling hebben gezien, zie ik een paar ploegleiders langzaam terugzakken tegen de rugleuning van hun stoel. Ook bij een paar aanwezige rijders doven de natuurijslichtjes in de ogen. Berusting. Tegen deze onheilspellende weerberichten is ook de diepgewortelde allergie van marathonschaatsers om zonder gevecht op te geven, niet opgewassen.

Die avond is het traditionele blarenbal voor de toerrijders (enorm respect trouwens voor diegenen die hem deze dag hebben gehaald) en ik zie menig ploeg bier bestellen en een dansje wagen. Steeds soepeler draaien de heupen naarmate de avond vordert. Het wordt pas laat rustig op de oevers van de Weissensee, Spielplatz der Natur.

De volgende ochtend open ik voorzichtig mijn ogen en zie gelijk dat de hemel kraakhelder is. Ik trek wat kleren aan en loop naar buiten. Ik had gehoopt de kater, waarmee ik wakker was geworden, achter te hebben gelaten in bed. Hij volgt me echter overal die dag.

Buiten is het fris en ik daal de 50 meter van ons huisje naar het grote meer rustig af. Ik probeer alvast te zien of de plekken waar gister grote plassen water lagen nog vloeibaar zijn, maar zie geen beweging. Ik zet een paar stappen op het ijs en tuur verbijsterd om me een. Één grote diepbevroren ijsvlakte.. Het moet echt hard gevroren hebben om alles weer vast te laten vriezen. Zou Norbert Jank hier niet wat van hebben kunnen maken? We hadden ook om 7.15 kunnen starten bij zonsopkomst? Desnoods hadden we een streep kunnen trekken hier op het grote meer. Dan stamp ik hard op het ijs en roep tegen de Oostenrijkse weergoden; het zou potdokke gaan dooien! Had dat maar gedaan! Nu raakt iedereen weer in de war!
Op de weg terug naar boven passeer ik Casper Helling. Zijn blik verraadt dat hij het ook al heeft gezien. "Missertje van de organisatie?" zeg ik tegen hem. Hij antwoord half grappend, "ik wil het er niet over hebben, maar ik ga de rest van de dag balen". Ik grinnik binnensmonds en loop verder.

Op de weg terug in de buurt van de Chiemsee, die half dicht ligt, zit ik achter het stuur om mijn kilometers bij te dragen. Naast me zit beloftenploegleider Van den Berg. Het is al een tijdje stil als hij plotseling richting zijn telefoonscherm uitroept, "komend weekend 4 tot 11 centimeter ijs in Nederland!". Nu weet elke marathonschaatser dat 4 cm genoeg is om op te schaatsen en dat 11 cm voldoende is voor klassiekers dus zijn enthousiasme volledig begrijpelijk. Maar wat is dit nu weer voor vage verwachting? Eens te meer is vandaag gebleken dat men het weer van de komende uren niet eens in de richting van juist kan voorspellen. Bovendien is de vorming van ijs enorm afhankelijk van de wind en eventuele neerslag. Dus kijk ik nors over het stuur naar de weg en stoot een cynisch soort van snuif uit. Ik weiger me zo snel weer te laten blij maken met een mus waarvan ík voorspel dat ie dood is.

Kunnen we nog iets leren van deze column? Ik zou aan alle lieve weersvoorspellers en mensen die daarop besluiten wedstrijden af te lassen willen vragen: Heb een beetje respect voor de weergoden, dat bespaart je een hoop teleurstelling. Slaap er nog eens een nachtje over en kijk bij het krieken van de dag wat koning winter je is komen brengen.

Alle Columns van Guus Heijnen: