Klaar

Als ik met mijn handen over het stuur gebogen zit en de druppeltjes als parels van mijn voorhoofd vallen, als ik met explosieve sprongen door het mulle zand martel, als ik eindeloos rondjes rijd op de skeelerbaan of als ik verveeld een duurloop doe, spookt maar 1 vraag door mijn hoofd: ben ik wel goed bezig? Doe ik wel genoeg? Ben ik er straks klaar voor?

In maart gingen de schaatsen voor het laatst aan en uit. Eindeloos zou de zomer nog duren. Maar pas na een welverdiende rust van maar liefst twee weken. In eerste instantie stress: wat nu? Wat moet ik doen met al die vrije tijd die me te wachten staat, nu de ijsbanen gesloten zijn en ik nog niet klaar ben voor de zomer? Weg is het ritme van de wedstrijden op zaterdag; we hadden altijd een volle agenda, verveelden ons nimmer. En nu het gapende gat van de zomer. Een aantal van ons verheugt zich reeds op het komende skeelerseizoen. Sommigen stappen op de fiets en anderen leggen alles aan de kant en gaan op reis of iets anders doen waar zo normaliter niet aan toe komen en sommige mensen gaan gewoon rustig door. Met het zicht op het nu. Het is maart. De zomer duurt nog eeuwig. We maken ons geen zorgen. Er is nog zoveel tijd.
Maar is het niet zo dat iedereen altijd maar roept: “Time flies”? Het is zo.
De trainingen worden wat betreft duur en heftigheid en veelvuldigheid talloze malen opgevoerd. We blijven herhalen, de zomer is nog lang. Echter, de kwartalen worden maanden, de maanden worden weken en de weken worden dagen.. Dagen?
De wedstrijdkalender is bekend. In hoog tempo glijd ik met mijn ogen over het schema? Waar? Hoeveel? Hoelang? De schrik slaat me in de keel; nog maar anderhalve maand en dan is het alweer zo ver. De eerste serieuze zorgen komen langzaam op: hoever ben ik? Ben ik ver genoeg? Loop ik achter? Ben ik op schema?
Ik zoek internetsites waaruit blijkt wanneer de eerste ijsbanen opengaan. Wanneer kan ik op het ijs? Is dat niet te laat? Moet ik een maand van tevoren al op de ijzers? Of zal ik pas twee weken voor de eerste wedstrijd beginnen?
Aan het begin van de zomer lijkt het begin van het nieuwe seizoen nog eindeloos ver weg. Maar nu ligt het wedstrijdschema klaar, de ijsbanen maken hun openingsdata bekend. En dan schrikken we.. het is al bijna zover!
Aan het begin van de zomer kunnen we haast niet wachten tot het weer zover is… lijken die maanden een groot, zwart gat. En nu is het zover. Eindelijk. De zomermaanden zijn bijna voorbij. De winter staat voor de deur. Het wedstrijdschema is klaar. De organisatie is klaar en de ijsbanen zijn straks ook klaar.

Maar zijn wij klaar?