Koud

Als ik buiten kom, ruik ik het gelijk. Mijn hart maakt een sprong en mijn huid tintelt. Het is koud! Het is winter! Het vriest! Met mijn in handschoenen gestoken handen liggen gebald op mijn stuur, om mijn nek heb ik een enorme sjaal geknopt. Ik draag al tijden mijn winterjas, maar nu is het dan eindelijk nodig! Na een tijdje fietsen voel ik nog iets. Mijn benen. Het prikt. De kou prikt door mijn spijkerbroek heen. Ik adem diep in en blaas wolkjes uit. Ook al is het half 12 in de avond en zit ik nog op de fiets naar huis, er zijn momenten waarop ik ongelukkiger ben!

Wij schaatsers zijn niet anders dan een tamelijk beetje gek. Erg gek, denk ik, maar uiteraard wel goed gek. Vanaf de maand oktober, als het schaatsseizoen weer begint, zijn we een beetje gek in ons hoofd. Meestal zijn we diep teleurgesteld, omdat er weer een dag is voorspelt met zon en een temperatuur rond de twintig graden. Die zon is prima, maar die twintig graden niet. Ik word daar chagrijnig van.
Ik verheug me reeds vroeg in het najaar op de dagen waarop de zon slechts een waterig bolletje aan de lichtblauwe hemel is. Dat in de middag de lucht roze en oranje en geel wordt omdat dat zonnetje ondergaat. Ik speur naar bevroren plassen en vorst op de auto’s. Het moment waarop ik een bevroren plas zie ontlokt me een glimlach: natuurijs!
Als de winter vordert worden we ongeduldiger. Wanneer gaat het vriezen? Continue een blik op het weerbericht en bij de eerste minnetjes worden we ineens zenuwachtig. Een aantal nachten vorst verwacht. Jammer genoeg overdag niet, maar dat mag de pret niet drukken. Bevroren plassen zijn in de middag weer open, maar als de nacht dat dan maar weer goed maakt. Dan ineens een week met meer vorst, vier nachten -5. Op mijn werk ben ik niet meer geconcentreerd, kijk voortdurend of er al een wedstrijd wordt georganiseerd en licht mijn collega’s alvast in over het feit dat ik mogelijk ineens weg moet. Zij kijken me alsof ik niet goed wijs ben. Ik lach daarom. Dat ben ik ook niet! Wie schaatsliefde in het bloed heeft, is inderdaad niet goed wijs.
Op het forum (www.skeelerforum.nl) beginnen gelijk de geruchten te stromen. Katten met meer haargroei dan normaal en meer eikels in de bomen. Het zouden voortekenen zijn voor een strenge winter. Helaas komen deze aardige feiten ongeveer ieder jaar voor, maar waar is het natuurijs gebleven?

Volgende heer Kroes, voorzitter van de Vereniging De Friesche Elf Steden, voorspellen Engelse meteorologen natuurijs. Maar ook sneeuw, wat dan weer slecht nieuws is. Het KNMI spreekt dit tegen: volgens hen komt er helemaal geen natuurijs.
De voorspelling voor nu (van het KNMI): mogelijk kans op lichte vorst tijdens de wedstrijd in Deventer. Doen we voorlopig gewoon alsof schaatsen op kunstijs met lichte vorst geen desillusie is.


Esther Hilberink

Esther Hilberink is landelijk marathonschaatsster bij de formatie van Van der Wiel. De 24-jarige Zwolse combineert haar schaatscarrière met een baan van 40 uur als secretaresse bij Dommerholt Advocaten in haar woonplaats. Als beste resultaat heeft zij de 13e plek in de Alternatieve Elfstedentocht van 2004 staan.
Esther Hilberink zal dit seizoen binnen haar ploeg een vrije rol bekleden, maar ze wil ook haar ploeggenotes helpen waar dat nodig mocht zijn.
Naast schaatsen is schrijven haar grote hobby en haar toekomstdroom is dan ook het schrijven van een roman. Dit seizoen combineert ze haar twee grote hobby’s in het schrijven van een tweewekelijkse column voor Schaatspeloton.nl.

Mail met deze Columnist

Wilt u ook uw mening kwijt? Dat kan op onze Debatplaats ! Vorige Column: 11 november 2005
(25 november 2005) Eerst Volgende Column: 9 december 2005