Als ik buiten kom, ruik ik het gelijk. Mijn hart maakt een sprong en mijn huid tintelt. Het is koud! Het is winter! Het vriest! Met mijn in handschoenen gestoken handen liggen gebald op mijn stuur, om mijn nek heb ik een enorme sjaal geknopt. Ik draag al tijden mijn winterjas, maar nu is het dan eindelijk nodig! Na een tijdje fietsen voel ik nog iets. Mijn benen. Het prikt. De kou prikt door mijn spijkerbroek heen. Ik adem diep in en blaas wolkjes uit. Ook al is het half 12 in de avond en zit ik nog op de fiets naar huis, er zijn momenten waarop ik ongelukkiger ben! Wij schaatsers zijn niet anders dan een tamelijk beetje
gek. Erg gek, denk ik, maar uiteraard wel goed gek. Vanaf de maand oktober,
als het schaatsseizoen weer begint, zijn we een beetje gek in ons hoofd.
Meestal zijn we diep teleurgesteld, omdat er weer een dag is voorspelt
met zon en een temperatuur rond de twintig graden. Die zon is prima, maar
die twintig graden niet. Ik word daar chagrijnig van. Volgende heer Kroes, voorzitter van de Vereniging De
Friesche Elf Steden, voorspellen Engelse meteorologen natuurijs. Maar
ook sneeuw, wat dan weer slecht nieuws is. Het KNMI spreekt dit tegen:
volgens hen komt er helemaal geen natuurijs.
|
Esther
Hilberink is landelijk marathonschaatsster bij de formatie
van Van der Wiel. De 24-jarige Zwolse combineert haar schaatscarrière
met een baan van 40 uur als secretaresse bij Dommerholt Advocaten in
haar woonplaats. Als beste resultaat heeft zij de 13e plek in de Alternatieve
Elfstedentocht van 2004 staan. |
![]() |
Vorige Column: 11 november 2005 |
(25 november 2005) | Eerst Volgende Column: 9 december 2005 |